İnsan çok sevdikçe mi iyileşir? Sevildikçe mi? Bence sevdikçe.
Neden mi? Çünkü bir şeyi sevmek onun seni sevmeyeceğinin ihtimali olduğu halde sevmektir.
Bir karşılık beklemeden, her gün, her saat, her dakika kısaca her an sevmektir.
Severken de iyileşmektir, sevdiğin şeye layık olmak için değişime girmektir.
Karanlığın içinden Işığa geçmek, kara bulutların üstümüzden dağılmasıdır.
Ancak sevilmek öyle değildir. Hep bir şüphe "Bir gün beni sevmeyi bırakır mı? Ya benden daha çok seveceği biriyle tanışır mı?" hep bir acaba duygusu bırakır akılda.
Kısaca insanı İyileştirmekten çok yorar ve tüketir. Ama herkes birbirini veya bir şeyi çok severse kendinde olan duyguları da karşısından bekler.
Bu yüzden çok sevelim çok sevilelim...
