Babalar, anneler gibi sevgilerini gösteremezler ama onların kalbinin derinliklerinde çocuklarına karşı besledikleri sevgi çok büyüktür. Bunun bir kanıtı da benim babam. Benim için çabaladı. Kendisinden kıstı, bana en güzel hediyeleri tatilleri vb. şeyleri verdi. Bütün emeği benim başarılı ve güzel bir geleceğimin olmasaydı. Bütün planlarını bana göre yaptı bu zamana kadar.
Canım babacığım; sen benim bu yer yüzünde sahip olabileceğim en değerli varlıksın. Küçükken annemle babamdan ayrı anneannemler de kalmak isterdim. Sonra gecenin bir yarısı kalkar babamı istiyorum diye ağlardım. Öyle gecelerde saat kaç olursa olsun babam gelir beni alırdı. Burada bile bir fedakarlık var uykusundan feda ederdi.
Ben şuan 16 yaşındayım ve bu benim için feda ettiği şeyler yanında küçücük bir örnek. 16 yıldır ben hiçbir eksiklik hissetmeyeyim diye elinden geleni yaptı ve başardı da. Bir şey istediğimde maddi durumu yettiği sürece aldı, yetmediğinde de almak için elinden geleni yaptı. Yeri geldi kendisine almadı bana aldı. Zorluk içinde büyüdüm diyemem. Çünkü öyle büyümeyeyim diye başımda kahramanım vardı ve iyi ki de vardı.
Bugün onun günü ve ben bu yazımı kahramanıma ithaf ediyorum. Kocaman kalbinde sevgiden başka duyguya yer olmayan, dünyanın en cömert, en fedakar, en anlayışlı ve en şefkatli erkeği... Ben ona "baba" diye sesleniyorum. Benim için dünyadaki en özel erkek. Beni ben yapan en değerli varlığım. Babalar günün kutlu olsun, seni çok seviyorum.
