Kavuş kafe ilk inşaatına başlandığı andan itibaren bir hikâyeye dönüşmüştür bizim için. Çünkü daha inşaatında dahi birçok anı biriktirdik. Her sabah toplandık kahvaltımızı burada, inşaatta yaptık.  Her gün zamanımızın büyük kısmını burada geçirdik. Hiçbir çalışma arkadaşım “biz neden boş inşaata geliyoruz” diye itiraz bile etmedi. Çünkü biz aile bağlarımızı o anda kurmuştuk. Her gün muhabbetlerimiz; kafe açıldığı an nasıl çalışacağız, nasıl hizmet edeceğiz şeklinde belliydi. İşte bu yüzden bizim için çoktan bir hikâyeye dönüşmüştü. Her bir köşesini tüm detaylarıyla yüzlerce kez düşünerek yaptık. Bir masayı yerleştirirken bile garsonlarımız nasıl rahat servis yapabilir, misafirlerimiz nasıl oturabilire kadar her detayını, her köşesini düşündük. Rahat bir çalışma ortamı ve en kaliteli hizmet, başarımızın altında yatan en büyük etkende budur.
Şimdi biraz meslek hayatımdan bahsetmek istiyorum. Yaklaşık 6 yıl önce bu işin kökeni olan komilikten başladım sektörde. Mesleğe bir süre komilikte yaptıktan sonra garsonluğa yükseldim. Tabi her zaman şeflerim, müdürlerimden, garson arkadaşlarımdan mesleğin püf noktalarını sürekli öğrendim. Aslında mesleğe sevgim o yıllarda başlamıştı. Ardından Kavuş Kafe’de şefliğe yükseldim, yöneticilik tabi başka bir sorumluluk başka bir vasıf ama aslında benimde tam istediğim şeydi çünkü mesleğe olan sevgim ve sorumluluk almayı sevmem bu meslekte daha da ileri gidebilirim hissiyatını oluşturdu. Aradan Kavuş kafede restoran müdürlüğüne yükseldim. Ancak bu mesleği yapmamda en büyük sebebi üst yöneticilerimdi. Recep Karagöz’le İlker Akdoğan bana öyle sevdirerek bu günlere geldim onlarda teşekkürü borç bilirim. Yöneticiliğimde 1 yılı bugün doldururken, benim için bu meslek büyük heyecan inanılmaz bir zevk, tüm misafirlere sürekli diyalog halinde olmak onların kahvelerini nasıl içtiklerini bilmek, ne yemek yerler bilmek büyük bir zevk, büyük bir onur.
Ama tabi ki bu mesleği sevmem ve yapmamdaki diğer etken ekip arkadaşlarım. Onlarında en az benim kadar işini sevmesi, kaliteli hizmet için tüm özveriyi göstermeleri. Onlara da buradan teşekkür etmek istiyorum ve sözlerime son verirken hayatıma da yön veren bir cümleyle bitirmek istiyorum; “seveceğin bir iş seçerken, yaşamında bir gün bile çalışmış olacaksın.”