Aybastılı çocukların piyano çaldığını duyduğumda heyecanlandım, sevindim. Küçük bir ilçede böyle bir fırsatın sunulması, gerçekten de insanı umutlandıran, yüreğini ısıtan bir gelişme. Genellikle sanatı, büyük şehirlerin ve prestijli okulların tekelinde sanırız. Ama Aybastı’da, işte tam da burada, çocuklar sanatla tanışabiliyor ve hayata farklı bir pencereden bakmaya başlıyorlar.
Bu, çok değerli bir şey.
Çocuklar her notada biraz daha özgürleşiyor, biraz daha büyüyor. Ve bu sadece müzikle ilgili değil…
O küçük adımlar, onların hayatındaki engelleri de yavaşça ortadan kaldırıyor. Sanat, en temel haliyle onlara bir fırsat sunuyor, bir olanak. Oysa aynı fırsat, pek çok çocuğun hayallerine bile girmiyor.
Aybastı’daki bu çocuklar, belki de yaşıtlarının biraz daha ilerisinde, biraz daha farklı bakabilecekler dünyaya. Çünkü müzik sadece bir yetenek değil, insanın içindeki duyguları dışa vurması için en güzel yol. Onlar piyano çalarken, aslında bir şeyler anlatıyorlar. Ve bunu öğrenebilecekleri bir alanın olması, onlara kazandırılabilecek en güzel şey.
Onlar belki şimdilik sadece birer piyano öğrencisi, ama ilerleyen yıllarda bu adımlar, çok daha büyük hayallere dönüşecek eminim. Aybastı’daki bu çocukların geleceğe dair daha fazla umudu, daha fazla fırsatı olacak. Bunu görmek, gerçekten insanı gururlandırıyor.
Emeği geçen herkese, bu çocuklara sanatla dokunmayı mümkün kılan herkese teşekkür etmek gerek.
Çünkü bir çocuğa sunulan her fırsat, aslında bir toplumun geleceğine yapılan en değerli yatırım…