Hatırlarsınız, ilkokul dönemlerinde hepimizin eğitim müfredatında vardı güzel konuşma ve yazma dersi. "Ali ata bak"ları düz yazıyla yazabilmiştik sanki de güzel yazma olsun diye harfleri eğerek ve kalemi kaldırmadan bitiyorduk cümleyi. Eğitimde yaşanan reformlar, iyileştirmeler bizi bizden ediyor, bildiğimizi de unutturuyordu. Eğik yazı demişken, son günlerde özellikle sosyal medyada dikkatinizi çekmiştir. Bir öğrenci velisi mevcut eğitim sistemini esprili bir ifade ile eleştiriyor. Konu ise çoğumuzun ilkokul derslerinde öğrendiği el yazısı, yani eğik yazı. Güzel konuşma ve yazma öğreniyoruz diye çocukların defterden kalemi kaldıramadığı, hele ki telaffuz yapacağım diye dilini şekilden şekile soktuğu anlar eleştiri konusu sosyal medyada. Bence haklı bir eleştri.
Söylenecek o kadar şey var ki; güzel yazamıyoruz biz bu eğik yazıyı. Öte yandan telaffuzu edelim derken kendi lehçemizi de, yerel şivemizi de bozduk. Modern çağa ayak uydurmaya çalışırken dilimizde "-m", "-l" "-s" seslerini yanına ünlü ses almadan söylemek yordu çocuklarımızı.
Dilin yarısı dışarda, ıss ıss ıss, ıl ıl ıl, tı tı tı dedirterek sanki robotik dünyayasaldık çocukları.
Ne yapılması lazım ne gerekir, bunu eğitimcileri değerlendiresi planlaması şart. Yoksa dilimiz de çenemiz de bozulacak. Eğik yazı, kalemimizi de eğdi, dilimizi de.